Dali - Thee en pagodes, zaterdag 16 juli 2011

Vanochtend op tijd opgestaan. Om 08.00 uur ontbijtje, om 08.35 uur waren wij weer op de kamer. Lily belde direct en vroeg of we kruiers nodig hadden om de bagage op te halen. Nee dus. We hebben op ons gemak nog even alles gedaan en zijn toen naar beneden gegaan. Op naar Dali. We hebben gezegd dat Lily niet mee hoefde te rijden naar Dali dus de chauffeur bracht ons alleen. Wisten wij veel dat hij de weg niet wist. De weg erheen was ook weer nat en modderig. We hebben trouwens van alles wat gehad. Regen, zon en mist. Mooie vergezichten, leuke dorpjes, heel veel klederdrachten, veel graven in de bergen en zelfs een meer.

In Dali kwam onze nieuwe gids erbij, Erik-Jan genaamd. Natuurlijk vertelde hij eerst over de provincie en over Dali. Yunnan is een van de meest exotische provincies van China. Waarom ? Omdat het in het westen grenst aan Birma, in het zuiden aan Vietnam en Laos en in het noorden ondermeer aan Tibet. Het is een bergachtig gebied waar diverse etnische groepen wonen, door de Chinese regering aangeduid als 'minderheden'. Elk met eigen klederdracht en een eigen dialect of taal. Het gebied dat nu Yunnan heet, was oorspronkelijk geen Chinees gebied. Er heersten koninkrijken, zoals het rijk Nanzhao van het Yi-volk; Dali was het centrum, maar de invloed strekte zich uit tot in Birma, Vietnam en delen van de huidige Chinese provincie Sichuan. In 937 maakte een Bai-vorst een eind aan dit rijk en stichtte het Dali-rijk. Omdat het gebied aan de oude zijderoute naar India lag, hebben de Chinese dynastieën altijd geprobeerd hun invloed daar te vestigen. In de praktijk waren de vorsten in Yunnan tribuutplichtig aan de keizer, maar hielden over het algemeen hun zelfstandigheid. Wel migreerden in de loop der eeuwen steeds meer Han-Chinezen (etnisch Chinezen) naar Yunnan. Geschat wordt dat op dit moment tweederde van de 40 miljoen inwoners van Yunnan Han-Chinees is. Volgens de officiële cijfers wonen in de Volksrepubliek China 55 verschillende 'minderheden'. Zo'n 25 ervan leven in Yunnan. De belangrijkste etnische groepen in Yunnan zijn: Yi, ca. 4 miljoen, in met name Lijiang, Simao, Dali, Xishuangbanna. Bai, ca 1,3 miljoen, in met name Dali, Lijiang, Kunming Hani, ca. 1,2 miljoen, in met name Simao, Lincang, Xishuangbanna, Miao, ca 895.000, in met name Zhaotong, Kunming Naxi, ca. 265.000, in met name Lijiang, Deqing, Dali. Een van de belangrijkste inkomstenbronnen van de provincie is de tabak. Dit gaat vaak naar fabrieken maar ze maken ook zelf sigaren die ze dan op de markt verkopen. Toerisme is een tak van industrie die snel in opkomst is. Nu al staat Yunnan in de top 5 van de bestemmingen in China. In en rond Dali wonen vooral Bai. Voor zover ze nog niet in spijkerbroek rondlopen, zijn de jonge vrouwen herkenbaar aan hun rood en blauwe kleding en de opvallende hoofdtooi. Aan een muts met een lange witte staart is te zien dat de vrouw nog ongetrouwd is. De oudere vrouwen dragen alleen blauwe of zwarte kleding.

Erik-Jan bracht ons naar een lokale Bai familie dat een bedrijfje runde in batik. Kleding, shawls en allerlei tafelkleden. Op de tweede verdieping was de expositieruimte. Natuurlijk was ook alles te koop. We hebben vriendelijk bedankt. Hierna gingen we naar een soort theater. Voordat we naar binnen gingen wees Erik-Jan ons op toiletten die volgens hem schoon waren. (zie foto) In het theater werden we getrakteerd op verschillende dansen en op 3 soorten thee. De eerste was een gefermenteerde groene thee, de tweede thee gemaakt van kaneel, gember en allerlei kruiden erin. Als laatste kregen we memorytea. Hierin zat melk, kaas en wat andere spullen. Geen idee waar het op leek maar het was erg lekker. Erik-Jan nam ons daarna mee naar de lokale markt. Hier hebben we de lokale specialiteit geproefd. Het is een soort pizza, te verkrijgen in twee smaken. Zoet of hartig. Wij hebben de zoete genomen. Best wel lekker maar je moet een enorme zoetekauw zijn want hij zat vol met warme bruine suiker.

Daarna weer een kwartiertje rijden en we waren bij de drie pagodes aangekomen. Ik moet zeggen, je denkt bij jezelf: "weer naar een pagode"? maar deze mag je echt niet missen als je ooit in Dali komt. Overweldigend. Dali was meer dan 600 jaar het centrum van het Dali-rijk van de Bai. Zoals helaas vaker in China, is van dit verleden niet veel meer zichtbaar. Zo was er eens een groot boeddhistisch tempelcomplex even ten noorden van het huidige Dali. In de Qing-dynastrie is dit door brand verwoest. Gespaard bleven de drie ranke pagodes, het waarmerk van Dali. De middelste van de drie is met 69 meter de hoogste, telt 16 verdiepingen en is de oudste (uit de Nanzhao periode in de 9e eeuw). De andere twee zijn 200 jaar later gebouwd, ten tijde van het Dali-rijk. De pagodes dienden ervoor om de goden gunstig te stemmen en om bescherming te bieden tegen natuurrampen. De pagodes bieden een prachtig uitzicht over het Erhai-meer. Wat ons het meest overweldigde was de zaal met 500 beelden. Goudkleurig en volgens Erik-Jan waren de gezichten van mensen die ze op straat hebben gezien. Ook de grote tempel was heel erg mooi. Aan 3 wanden een schilderij van hout met uitgewerkte beelden. Dit was een Buddhitisch verhaal (denk aan de 12 statiën). Hier ook weer veel grote goudkleurige beelden. Foto’s zeggen genoeg.

In ons hotel aangekomen alles naar de kamer gebracht en in het Landscape Western restaurant van het hotel heerlijk gegeten. Een koningsmaal, zeker vergeleken met gisteren. Daarna op het terras gekaart. En ja, veel Chinezen kennen het spel inmiddels. Misschien moeten we het hier maar gaan invoeren. Een leuke dag geweest met heel veel indrukken. Nu maar hopen dat we rustig kunnen slapen want die Chinezen zijn me toch dronken. De een na de ander werd even naar het toilet gebracht. Wat zullen die ziek zijn!
De stad Dali zelf schijnt erg aardig te zijn om rond te lopen. Er zijn resten van stadsmuren te zien en in het midden van de hoofdstraat staat een fraaie poort. Dali is vooral geliefd bij buitenlandse rugzakreizigers, wat te zien is aan het aanbod in de restaurantjes (pannenkoeken en frites) en het aantal internetcafés. De Huguo Lu wordt zelfs de 'buitenlanders straat' (Yangren Jie) genoemd. Morgen zullen we dat misschien kunnen beamen.