Guangzhou - Shamian eiland, maandag 25 juli 2011

Hoe hebben we geslapen ? Nou ik best alleen moest ik er 1 keer uit om te plassen en dat viel niet mee. Hoog weten jullie nog ? Maar het is gelukt. De trein kwam weer precies op tijd aan in Guangzhou. Hoe doen ze het toch hé ? En reken maar dat de rails door de hitte zijn uitgezet. We hebben ongeveer 15 a 20 minuten op onze gids moeten wachten. We zijn tig keer rond geweest om te kijken waar hij nou kon uithangen. Uiteindelijk zagen we hem met een bordje staan zwaaien. Hij stelde zich voor als –wat later bleek- Marc. We moesten hem maar volgen. Geen woord van excuus over zijn te late verschijnen. Ook vroeg hij niet of hij kon helpen en hij holde als een gek. Keek niet op of om of we hem wel konden volgen. Natuurlijk kon ik uiteindelijk mijn mond weer niet houden en vroeg hem hoe laat hij dacht dat de trein zou arriveren. 06.00 uur. Jawel maar waar was hij dan. Hij keek eens arrogant en zei, nou ik was toch maar een beetje te laat. Jaja. Verder was zijn Engels erbarmelijk en begreep hij absoluut niet wat wij nou eigenlijk zeiden. De chauffeur was er nog niet dus weer wachten. We hebben heimwee naar Cherry. We werden naar het hotel gebracht en we konden onze koffers neerzetten. Marc heeft de hele weg liggen slapen. Hierbij dus een stukje van internet over Guangzhou: Guangzhou ligt in het zuiden van China, even ten noorden van Hongkong en heeft meer dan 6 miljoen inwoners. De stad is bij ons beter bekend onder de naam Kanton, alleen al doordat de beroemde regionale keuken die naam draagt (Kantonese keuken). Ook de taal heet Kantonees en verschilt duidelijk van het Mandarijn in Noord-China.
Volgens een legende werd Guangzhou gesticht door vijf hemelse geesten. Gezeten op geiten brachten ze graangewassen naar de arme vissers aan de Zhujiang, of Parelrivier. De vissers werden vervolgens landbouwers en bouwden huizen langs die rivier.
Guangzhou is een zeer drukke stad en geldt als een van de meest liberale en kosmopolitische steden van China (samen met Sjanghai). Het was een van de steden die in 1842 bij het Verdrag van Nanjing werden opengesteld voor buitenlandse handel. Net als in Sjanghai vind je er dus Franse en Britse wijken (concessies). Die liggen op het eiland Shamian in de Parelrivier. De oude gebouwen zijn schitterend gerestaureerd en het eiland is een oase van rust vergeleken met de drukte in het centrum van Guangzhou.

Aangekomen in het hotel, bleek dat de kamers nog niet klaar waren. Logisch want het was nog vroeg. De koffers konden we kwijt bij de bellboy. Wel mochten we naar de 5e etage voor het ontbijt. Dit was goed. We hadden Marc gevraagd iets te regelen voor het ontbijt van morgenochtend want we moesten al om 06.45 uur klaar staan van hem. Hij zou ons dan weer naar het vliegveld begeleiden. Om 08.30 uur gingen we met Marc naar Shamian eiland.

Het eiland Shamian ligt in de Parelrivier en is door middel van bruggen met de stad verbonden. Shamian was vroeger de enige plek waar buitenlanders mochten verblijven en ook de VOC had hier zijn factorijen staan. Het koloniale verleden wordt nog weerspiegeld in de architectuur.

Dit was best wel leuk. We zagen de mensen Tai Chi doen en allerlei andere sporten. Verder waren er ook aan het zwemmen met zelfgemaakte zwembanden. Het park zelf is prachtig en ligt tussen westerse gebouwen in. Aan de ene kant Britse aan de andere kant Fransen. Heel apart. Hierna nam hij ons mee naar de Chen Clan tempel.

In de grote en oude Chen Clan-tempel is tegenwoordig het provinciale kunstnijverheidsmuseum gevestigd. Deze tempel geeft een goede indruk van de vroegere bouwstijl, en van de sociale importantie van de familieclans in het zuiden van China.

Hier waren schoolkinderen bezig met de tekenles. Het zag er geweldig uit. Zo jong en dan al zo precies kunnen tekenen. Heel knap. Verder was het wel aardig en onze gids werd een beetje wakker. Maar omdat hij brabbelde was het heel moeilijk te verstaan. Uiteindelijk begon hij in het Frans en toen ik vroeg of zijn Frans beter was dan zijn Engels zei hij Nee. Wat moet je met zo’n jongen ? Ongeïnteresseerd in zijn gasten en totaal in zijn eigen wereld.(slaapwereld). Na nog wat foto's te hebben gemaakt -weer mooie beelden - hebben we tegen Marc gezegd dat we terug wilden.
Hierna zijn we onze eigen gang gegaan. Dus lekker de stad verkend en gezwommen. Ja, jullie lezen het goed eindelijk een hotel met een zwembad. Hier hadden we zo op gehoopt. Het was heerlijk. In een plaatselijk restaurantje gegeten. Moeilijk om ons verstaanbaar te maken. ’s-Avonds gekaart en niet te laat naar bed gegaan. Een geïrriteerd gevoel overgehouden aan onze gids. Wij kunnen alleen maar hopen dat hij morgenochtend op tijd is !