Yangshou - fiets-boot-show, zaterdag 23 juli 2011

Best wel goed geslapen. Ria snurkt helemaal niet zo erg als Werner zegt. Ik heb er in ieder geval geen last van gehad. Ik had voor Cherry twee oordopjes neergelegd op haar hoofdkussen. 3 x raden wat ze zei: “dank je wel voor de snoepjes”. Hahaha. Maar ik begrijp het wel. De kleur van de zeer zachte dopjes heeft voor de vergissing gezorgd. Geel en dan nog in een cellofaantje. We zijn in ieder geval de nacht goed doorgekomen. Na de douchebeurten op naar de ontbijtzaal. Een heerlijk ontbijtje en toen begonnen we aan onze ochtendgym. We zijn gaan fietsen! Jawel, even een stukje door de chaos wat ze hier verkeer noemen en toen waren we in een prachtige rustige omgeving. Zo mooi. We hebben heel wat gezien. Boeren die bezig waren op het veld, de bamboevlotten op de rivier. Ook zijn we naar een boerenfamilie geweest waar we weer alles mochten bekijken. Er werd nog van alles gedaan. Van de sojabonen werd melk gemaakt door deze tussen twee stenen te malen. Ging Werner en ondergetekende ook aardig af. Hij was onder de indruk van mijn spierballen. Fijn, is er toch iemand die geniet van die brede armen. Het was een heel aardige familie. Ze wilden heel erg graag met ons op de foto. Ook een stel Taiwanezen die er waren wilden dolgraag met ons op de foto. Ik weet niet wat het is maar er valt geld te verdienen hier voor ons Westerlingen. We zijn hier nog steeds een bezienswaardigheid. De keren dat we met Aziaten op de foto zijn geweest zijn niet te tellen. Na de fietstocht is Cherry naar Guilin gegaan. Morgen komt ze weer terug om ons om 16.00 uur op te halen om ons op de trein naar Guangzhou te zetten.

Wij zijn nog een stukje gaan lopen in de bloedhitte. Bij de pier aangekomen lagen er veel bamboeraften. Wilden we misschien de rivier op ? Nou ja dat ligt er natuurlijk aan wat het kost. Een uur voor 80 yuan p.p. Tuurlijk doen we. Later kwam er nog 180 yuan bij. Dit hebben we zelf goedgekeurd. We hebben een heerlijk lange tocht gemaakt naar Liu Gong (of zoiets). Omdat we steeds hadden gezegd dat we wel eens zouden willen gaan zwemmen hebben Helmuth en ik de kleren afgeworpen en zijn rivier de Li ingedoken. Heerlijk, ondanks dat het water niet echt koud was. Maar ja, toch lekker afgekoeld. Wat ook erg leuk was om te zien: de achterkant van het podium en de zaal waar we gisteren geweest waren. Verder natuurlijk de vele vissers, buffels en die wonderschone natuur. Op onze eindbestemming zijn we wat wezen drinken in het 500 jaar oude dorpje. Het meisje –wat later moeder van een 2-jarig dochtertje bleek te zijn- nam ons mee voor een rondleiding door haar dorp. Echt oud maar we hadden zo’n dorst ! Aan het water wat gedronken en na een gesprek met een dame die toeristen rondleidde op brommers weer terug naar ons raft. De terugreis was heerlijk. Een lekker windje en weer veel te zien. In de late namiddag kwamen we weer aan op ons vertrekpunt. Op de terugtocht naar ons hotel natuurlijk weer telrijke malen aangehouden om op de foto te gaan. We krijgen sterallures ! Bij het hotel stonden “onze” verkopers al weer klaar om ons te verleiden met hun spullen. We hebben weer gegeten bij ons tentje. Hier kwamen 2 dames uit het restaurant –wij zaten natuurlijk lekker buiten- die net deden of ze weggingen. De jongste bleef bij ons staan en vroeg of haar moeder met Helmuth op de foto mocht. Natuurlijk geen bezwaar. Werner kwam er ook bij en later nog foto’s met z’n vieren. Daarna gingen ze weer naar binnen. Ze moesten nog eten ! Om 19.30 uur moesten we bij ons hotel zijn omdat we zouden worden opgehaald door een vissersman. Dit had Cherry geregeld omdat ze dacht dat wij onze weg niet zouden kunnen vinden naar de pier ! Natuurlijk wel. We werden op tijd opgehaald en daar gingen we op naar De Cormorant fishing show.

Aalscholvervissen is uniek in China, deze manier van vissen bestaat al honderden jaren. Deze show op de Li-rivier laat je de techniek zien van traditionele lokale vissers die met behulp van hun tamme, getrainde aalscholvers in een korte tijd een hoop kleine visjes, een lokale lekkernij, vangen. Ze staan op een smal bamboevlot.Bij de vogels is de strot dichtgeknepen d.m.v. een touwtje. Door het touwtje kunnen ze geen vissen doorslikken. Als ze vissen vangen worden de vogels via een touwtje wat aan de poten van de vogels vastzit op een stok getrokken en word de vis uit de strot verwijderd door de visser en word dan weer in het water gedaan. Deze show vindt enkel na het vallen van de avond plaats waarbij het heel aangenaam vertoeven is op het water.
Je bevindt je dan te midden van tal van met krachtige spots verlichte kalksteenrotsen. Het was een hele ervaring. Erg leuk maar ik had toch wel medelijden met de vogels. De kleine visjes die ze gevangen hebben kunnen ze wel zelf opeten maar de grote blijven steken in de keel. Hoe dit kan ? Omdat de visser een touw om de keel heeft gespannen. zie boven. Ach, zielig hé ? Na afloop nog wat gedronken en daarna lekker slapen.